ψαλίδι: Αυτό είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο. Οι παλιές μοδίστρες έχουν ψαλίδια από τον καιρό του Νώε, και τα προσέχουν σαν τα μάτια τους. Θυμάσαι, εκείνα τα τεράστια, βαριά, κοφτερά εργαλεία, που έβλεπες όταν πήγαινες να σου κοντύνουν τον ποδόγυρο του τζην; Ε, αυτά. Προσωπικά, μου άρεσε (και ακόμα μου αρέσει) πολύ ο ήχος που έκαναν αυτά τα ψαλίδια, όταν έκοβαν το ύφασμα. Επειδή ο σωστός τρόπος για να κόψεις το ύφασμα είναι να το ακουμπάς πάνω στο τραπέζι εργασίας σου, αυτή η επαφή με το ξύλο, μεγεθύνει το θόρυβο και ακούγεται ένα ωραίο, μεγαλοπρεπές, χρρρρρρατς! Υπέροχος θόρυβος.
Λοιπόν, που λες, υπάρχει ένας βασικός κανόνας για τα ψαλίδια της ραπτικής: Ποτέ μα ΠΟΤΕ δεν κόβουμε άλλο υλικό με αυτά, εκτός από ύφασμα. Τα καταστρέφουμε. Χαρτί, πλαστικό; Ποτέ! Η αιχμή του ψαλιδιού θα έρχεται σε επαφή μόνο με ύφασμα. Όσο και να βαριέσαι να πας να πάρεις το άλλο ψαλίδι για να κόψεις το χαρτί, να μην ενδώσεις στις σειρήνες! Ακούς; Ακούω, να λες.
Οι τιμές, τώρα, των ψαλιδιών μπορεί να είναι από πολύ χαμηλές (για να παίζουμε), έως μεσαίες και οικονομικές, μέχρι και σούπερ-ντούπερ υψηλές (για λίγο πιο επαγγελματικές καταστάσεις). Γενικός κανόνας, και εδώ, είναι το "ό,τι δώσεις, αυτό θα πάρεις", αλλά πάντα υπάρχουν εξαιρέσεις και ευκαιρίες. Στην αγορά υπάρχουν εξειδικευμένα και μη καταστήματα, που πουλάνε ψαλίδια, αλλά μπορείς να πετύχεις και πολύ καλές τιμές και ποιότητες και μέσω διαδικτύου.
Όλα αυτά, βέβαια, αφορούν το βασικό ψαλίδι που πρέπει να έχεις ως μοδίστρα. Από κει και μετά, υπάρχουν άπειρα ψαλίδια, ψαλιδάκια, ψαλιδούδια, για κάθε πιθανή και απίθανη δουλειά. Αν ξεκινήσεις με αυτά, δεν υπάρχει σταματημός. Στη δική μου εργαλειοθήκη βρίσκονται, επίσης, ένα μικρό ψαλιδάκι, το οποίο χρησιμοποιώ για να κόβω τις άκρες των κλωστών όταν είμαι στη ραπτομηχανή, καθώς επίσης και ένα ζιγκ ζαγκ, το οποίο βοηθάει κάποια υφάσματα να μη ξεφτάνε όταν κόβονται (για να μη χρειάζεται να τα καρικώνω στις άκρες με ζιγκ ζαγκ ραφή). Πολύ δύσκολα να πάρω και άλλο, νομίζω θα είναι περιττό.
Α, και προσοχή με τα ψαλίδια, ειδικά τα καινούρια. Έχω κοπεί άσχημα από κοφτερό ψαλίδι- μαζί με ύφασμα, έκοψα και λίγο δάχτυλο (αφηρημάδα, παιδί μου, όχι αστεία).
Λοιπόν, που λες, υπάρχει ένας βασικός κανόνας για τα ψαλίδια της ραπτικής: Ποτέ μα ΠΟΤΕ δεν κόβουμε άλλο υλικό με αυτά, εκτός από ύφασμα. Τα καταστρέφουμε. Χαρτί, πλαστικό; Ποτέ! Η αιχμή του ψαλιδιού θα έρχεται σε επαφή μόνο με ύφασμα. Όσο και να βαριέσαι να πας να πάρεις το άλλο ψαλίδι για να κόψεις το χαρτί, να μην ενδώσεις στις σειρήνες! Ακούς; Ακούω, να λες.
Οι τιμές, τώρα, των ψαλιδιών μπορεί να είναι από πολύ χαμηλές (για να παίζουμε), έως μεσαίες και οικονομικές, μέχρι και σούπερ-ντούπερ υψηλές (για λίγο πιο επαγγελματικές καταστάσεις). Γενικός κανόνας, και εδώ, είναι το "ό,τι δώσεις, αυτό θα πάρεις", αλλά πάντα υπάρχουν εξαιρέσεις και ευκαιρίες. Στην αγορά υπάρχουν εξειδικευμένα και μη καταστήματα, που πουλάνε ψαλίδια, αλλά μπορείς να πετύχεις και πολύ καλές τιμές και ποιότητες και μέσω διαδικτύου.
Όλα αυτά, βέβαια, αφορούν το βασικό ψαλίδι που πρέπει να έχεις ως μοδίστρα. Από κει και μετά, υπάρχουν άπειρα ψαλίδια, ψαλιδάκια, ψαλιδούδια, για κάθε πιθανή και απίθανη δουλειά. Αν ξεκινήσεις με αυτά, δεν υπάρχει σταματημός. Στη δική μου εργαλειοθήκη βρίσκονται, επίσης, ένα μικρό ψαλιδάκι, το οποίο χρησιμοποιώ για να κόβω τις άκρες των κλωστών όταν είμαι στη ραπτομηχανή, καθώς επίσης και ένα ζιγκ ζαγκ, το οποίο βοηθάει κάποια υφάσματα να μη ξεφτάνε όταν κόβονται (για να μη χρειάζεται να τα καρικώνω στις άκρες με ζιγκ ζαγκ ραφή). Πολύ δύσκολα να πάρω και άλλο, νομίζω θα είναι περιττό.
Α, και προσοχή με τα ψαλίδια, ειδικά τα καινούρια. Έχω κοπεί άσχημα από κοφτερό ψαλίδι- μαζί με ύφασμα, έκοψα και λίγο δάχτυλο (αφηρημάδα, παιδί μου, όχι αστεία).