Λόλα, να ένα μήλο - Το Ψ

ψαλίδι: Αυτό είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο. Οι παλιές μοδίστρες έχουν ψαλίδια από τον καιρό του Νώε, και τα προσέχουν σαν τα μάτια τους. Θυμάσαι, εκείνα τα τεράστια, βαριά, κοφτερά εργαλεία, που έβλεπες όταν πήγαινες να σου κοντύνουν τον ποδόγυρο του τζην; Ε, αυτά. Προσωπικά, μου άρεσε (και ακόμα μου αρέσει) πολύ ο ήχος που έκαναν αυτά τα ψαλίδια, όταν έκοβαν το ύφασμα. Επειδή ο σωστός τρόπος για να κόψεις το ύφασμα είναι να το ακουμπάς πάνω στο τραπέζι εργασίας σου, αυτή η επαφή με το ξύλο, μεγεθύνει το θόρυβο και ακούγεται ένα ωραίο, μεγαλοπρεπές, χρρρρρρατς! Υπέροχος θόρυβος.

Λοιπόν, που λες, υπάρχει ένας βασικός κανόνας για τα ψαλίδια της ραπτικής: Ποτέ μα ΠΟΤΕ δεν κόβουμε άλλο υλικό με αυτά, εκτός από ύφασμα. Τα καταστρέφουμε. Χαρτί, πλαστικό; Ποτέ! Η αιχμή του ψαλιδιού θα έρχεται σε επαφή μόνο με ύφασμα. Όσο και να βαριέσαι να πας να πάρεις το άλλο ψαλίδι για να κόψεις το χαρτί, να μην ενδώσεις στις σειρήνες! Ακούς; Ακούω, να λες.
Οι τιμές, τώρα, των ψαλιδιών μπορεί να είναι από πολύ χαμηλές (για να παίζουμε), έως μεσαίες και οικονομικές, μέχρι και σούπερ-ντούπερ υψηλές (για λίγο πιο επαγγελματικές καταστάσεις). Γενικός κανόνας, και εδώ, είναι το "ό,τι δώσεις, αυτό θα πάρεις", αλλά πάντα υπάρχουν εξαιρέσεις και ευκαιρίες. Στην αγορά υπάρχουν εξειδικευμένα και μη καταστήματα, που πουλάνε ψαλίδια, αλλά μπορείς να πετύχεις και πολύ καλές τιμές και ποιότητες και μέσω διαδικτύου.
Όλα αυτά, βέβαια, αφορούν το βασικό ψαλίδι που πρέπει να έχεις ως μοδίστρα. Από κει και μετά, υπάρχουν άπειρα ψαλίδια, ψαλιδάκια, ψαλιδούδια, για κάθε πιθανή και απίθανη δουλειά. Αν ξεκινήσεις με αυτά, δεν υπάρχει σταματημός. Στη δική μου εργαλειοθήκη βρίσκονται, επίσης, ένα μικρό ψαλιδάκι, το οποίο χρησιμοποιώ για να κόβω τις άκρες των κλωστών όταν είμαι στη ραπτομηχανή, καθώς επίσης και ένα ζιγκ ζαγκ, το οποίο βοηθάει κάποια υφάσματα να μη ξεφτάνε όταν κόβονται (για να μη χρειάζεται να τα καρικώνω στις άκρες με ζιγκ ζαγκ ραφή). Πολύ δύσκολα να πάρω και άλλο, νομίζω θα είναι περιττό.
Α, και προσοχή με τα ψαλίδια, ειδικά τα καινούρια. Έχω κοπεί άσχημα από κοφτερό ψαλίδι- μαζί με ύφασμα, έκοψα και λίγο δάχτυλο (αφηρημάδα, παιδί μου, όχι αστεία). 

Red circle skirt

Καιρό τώρα ήθελα να φτιάξω μία τέτοια φούστα, circle skirt, κυκλόφουστα, πώς το λέτε εσείς εδώ, γιατί ξεχνάω πώς το λέμε εμείς εκεί...

Και, ναι, ήρθε το πλήρωμα του χρόνου. Ένα πράγμα που με εμπόδιζε ήταν το γεγονός ότι αυτή η φούστα απαιτεί αρκετό ύφασμα, και η αλήθεια είναι ότι το ύφασμα το τσιγκουνεύομαι ολίγον. Αυτή τη φορά το πήρα απόφαση, όμως, και πήγα στην Εύη, η οποία μου έδωσε ένα υπέροχο ύφασμα, κρεπ αλπακάς, μου είπε, λέγεται. Μισό μαλλί και μισό μετάξι- μόνο που το λέω χαίρομαι. Και έχει και ένα τέλειο χρώμα, κόκκινο-κόκκινο (ούτε του κρασιού, ούτε του μήλου, ούτε του κεραμιδιού- απλώς κόκκινο), το οποίο, λόγω της σύνθεσης και του μεταξιού, προφανώς, κάνει πολύ όμορφες διαβαθμίσεις με το φως, αλλού πιο βαθύ, αλλού πιο φωτεινό. Τέλειο, σου λέω, δεν έχω πιάσει πιο ωραίο! Και χυτό, και ελαφρύ, και χειμωνιάτικο. 

Τέλος πάντων, το σκεπτικό αυτού του είδους φούστας είναι ότι σχεδιάζεται με βάση δύο ομόκεντρους κύκλους. Ο εσωτερικός (με ακτίνα ρ1) έχει τη διάμετρο της μέσης σου, και ο εξωτερικός (με ακτίνα ρ2) προκύπτει με βάση το πόσο μακριά θέλεις τη φούστα σου. Απλή γεωμετρία. Και βασικές γνώσεις ραπτικής (αρκεί να ξέρεις να ράβεις ίσιο γαζί, και ένα κρυφό φερμουάρ). Δες και την παρακάτω εικόνα:

Σε αυτή τη φούστα εφάρμοσα και μία καινούρια τεχνική που έμαθα, ώστε να βγαίνει πολύ καθαρό το αποτέλεσμα στο φερμουάρ, και είμαι πολύ χαρούμενη, γιατί το αποτέλεσμα βγήκε όντως πολύ περιποιημένο και επαγγελματικό.

Το βασικό προτέρημα αυτής της φούστας είναι ότι, επειδή ακριβώς εμπεριέχει μήκη που είναι παράλληλα στη διαγώνιο του υφάσματος, είναι πολύ ρευστή και με πολλή κίνηση. Όταν περπατάς κουνιέται πολύ όμορφα. Και νομίζω ότι είναι πολύ θηλυκή και χαριτωμένη.

Α, και, ξέχασα να πω, είναι πολύ εύκολη στην κατασκευή της. Το μόνο δύσκολο (από την άποψη του χρονοβόρου) είναι στο στρίφωμά της, το οποίο είναι πολύ μεγάλο και παίρνει λίγη ωρίτσα. Κατά τα άλλα, στο σύνολό της, η φούστα έγινε σε ένα τρίωρο, και χωρίς προβλήματα. Μου άρεσε.

Υ.Γ.: Από το τόσο που μου άρεσε, τη μάτιαξα μονάχη μου τη φούστα, και της έκανα μία καλή λαδιά (α ρε θεία με τις λιαστές ντομάτες σου), της έδωσα και κατάλαβε. Στο καθαριστήριο, αδερφές μου, στο καθαριστήριο. Να δούμε, θα βγει;
♥

Ακόμα ένα LBD στη ντουλάπα μου

Ξεκόλλησα επιτέλους, και τελείωσα ένα φόρεμα που είχα βάλει στο μάτι να φτιάξω εδώ και καιρό.

Είχα αγοράσει το πατρόν της Colette, το Peony, και ένα ύφασμα 100% μάλλινο, αλλά με πολύ ωραία υφή (δεν τσιμπάει), κρουστό (κάνει πολύ ωραίο θόρυβο όταν κινούμαι) και λίγο γυαλιστερό (όσο πρέπει). Πολύ μου άρεσε. Κατέληξα, βασικά, με ακόμα ένα μικρό μαύρο φόρεμα.

Τέλος πάντων, το πατρόν της Colette λέει επάνω ότι είναι για αρχάριους και, όντως, το φόρεμα έγινε πολύ εύκολα- να φανταστείς, δε χρειάστηκε ούτε μία φορά να πιάσω στα χέρια μου το ξηλωτήρι (απίστευτο, κι όμως αληθινό).

Μου άρεσε πολύ το ντεκολτέ χαμόγελο, και το γεγονός ότι τα μανίκια ράφτηκαν πολύ εύκολα- το πατρόν ταίριαξε τέλεια στα σημεία που έπρεπε, και βγήκε ένα φουστάνι μέσα σε τέσσερεις ώρες. Μόνο! Και σε αυτές συμπεριλαμβάνεται και η ώρα που μου πήραν τα κομμάτια, για να τα τελειώσω με ραφή ζιγκ ζαγκ γύρω γύρω (ένα ένα, παρακαλώ), πριν τα συναρμολογήσω, για να μην ξεφτίσει το ύφασμα αργότερα. Αν το ύφασμα δεν ξεφτούσε, δεν θα το έκανα, και θα τελείωνε σε ακόμα λιγότερες ώρες.

Έκανα και την τσαχπινιά μου, και στις τσέπες, αντί για τη φόδρα που έλεγε το πατρόν, έβαλα ένα πουά ύφασμα, που μου περίσσεψε από το περιβόητο παλτό (το οποίο πρέπει να φοδράρω, και πολύ βαριέμαι να το κάνω, αλλά πρέπει, διότι τα κρύα θα τελειώσουν, κι εγώ ακόμα το παλτό θα λιβανίζω). Από το ίδιο πουά ύφασμα, έκοψα και ταινίες στη διαγώνιό του (λίγο με παίδεψε κι αυτό, γιατί είχαν μείνει μικρά κομμάτια από το ύφασμα, αλλά χαλάλι) και ρέλιασα τον ποδόγυρο. Πολύ φτούρησε αυτό το ύφασμα, δε μπορώ να πω.

Τέλος, στο πατρόν έχει την πρόβλεψη να ραφτεί και μία ζώνη από το ίδιο ή άλλο ύφασμα, αλλά αντ' αυτού έβαλα μία κανονική ζώνη. Ίσως τη ράψω αργότερα (που δεν πρόκειται, το ξέρω-μια χαρά κάνει τη δουλειά της και η δική μου). Φοριέται μια χαρά και άνευ ζώνης, απ' ό,τι κατάλαβα μετά. Το σίγουρο είναι ότι το φόρεμα αυτό θα ξαναφτιαχτεί και το καλοκαίρι (και μια και δυο φορές ακόμα, μη σου πω), με ένα πιο χυτό ύφασμα, και με κοντό μανικάκι, το οποίο είναι κι αυτό μέσα στο πατρόν. Θα είναι εξίσου ωραίο, είμαι σίγουρη.

Αυτά. Είμαι πολύ ευχαριστημένη με το φόρεμά μου. Έτσι κι αλλιώς, ποτέ δε μπορεί να έχεις αρκετά μικρά μαύρα φορέματα στη ντουλάπα σου (συμφωνείς, είμαι σίγουρη).

Α, ξέχασα να αναφέρω: ειδικά ευχαριστήρια απευθύνω στους φωτογράφους μου για σήμερα: Γιώτα, Σούλα, Φώτης!

♥

*Flower tag από το maybemej, και lace brush από Nadine Peau via Deviant Art